Na przełomie lat 60. i 70. XX w. aktywne stały się w Japonii terrorystyczne organizacje kierujące się komunistyczną ideologią. Znaczny wpływ na ich działalność wywarła maoistowska rewolucja kulturalna w Chinach i idee propagowane przez komunistyczną Koreę Północną. Oprócz dążenia do zmiany systemu politycznego w Japonii, głównym wrogiem lewicowych ekstremistów były Stany Zjednoczone oraz przedstawiciele miejscowej klasy przemysłowej i finansów.

Kolumbijska Armia Wyzwolenia Narodowego (ELN) pretendowała do ideowej spuścizny po Erneście Che Guevarze. Źródłem jej inspiracji była też rewolucja kubańska. ELN powstała w 1964 r., stając się drugą co do wielkości i aktywności, po Fuerzas Armadas Revolucionarias de Colombia – FARC (Rewolucyjnych Siłach Zbrojnych Kolumbii), lewacką partyzantką w Kolumbii.

Organizacja powstała w latach 30. XX w. na fali ruchów zjednoczeniowych ludności pochodzenia afrykańskiego w USA. Były one skierowane przeciwko rasizmowi białych Amerykanów, co znajdowało wyraz m.in. w tworzeniu własnych odmian chrześcijaństwa, islamu, a nawet judaizmu.