Asaib Ahl al-Hakk – AAH jest szyicką grupą zbrojną założoną w Iraku po opuszczeniu Armii Mahdiego przez część jej bojowników. Do secesji doszło w 2004 r., po zakończeniu szyickiego powstania wymierzonego w siły amerykańskiej koalicji. Gdy Muktada as-Sadr, przywódca Armii Mahdiego, podpisał zawieszenie broni, część bojowników na czele z Kaisem al-Khazalim, Abd al-Hadim ad-Darradżim i Akramem al-Kaabim, chciała kontynuować walkę. W 2005 r. porozumieli się jednak z As-Sadrem, a Kais al-Khazali dostał propozycję od dowództwa Sepah-e Pasdaran-e Enqelab-e Eslami (Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej) w Iranie kierowania nową milicją, która rozpoczęła szkolenie w Iraku. Al-Khazali wraz z większością podwładnych rozstał się definitywnie z Armią Mahdiego, tworząc Asaib Ahl al-Hakk. Od samego początku grupa ta była finansowana, zbrojona i wspierana logistycznie przez Teheran. Realizowała interesy Iranu w Iraku. Stała się przy tym jedną z najbardziej bojowych organizacji szyickich walczących w Iraku, niezależnie od Armii Mahdiego. Część bojowników AAH walczyło po stronie Hezbollahu podczas tzw. lipcowej wojny w Libanie w 2006 r., gdy siły izraelskie wkroczyły do tego kraju. Dużego znaczenia organizacja nabrała po ogłoszeniu rozwiązania Armii Mahdiego w 2008 r., co nastąpiło w wyniku drugiego szyickiego powstania. Gdy w listopadzie tego samego roku As-Sadr przystąpił do tworzenia Liwa al-Jaum al-Mawud (Brygady Dnia Obiecanego), popularnie zwaną Mukawimun (Kontynuującymi Opór), AAH odmówiła w niej udziału. Od momentu powstania organizacja wzięła odpowiedzialność za ponad 6 tys. ataków, w tym m.in. na bazę sił koalicji Falcon w październiku 2006 r., zabójstwo amerykańskiego dowódcy wojskowego w An-Nadżafie, zestrzelenie brytyjskiego helikoptera w tym samym roku, a także atak na konwój polskiego ambasadora w Bagdadzie, gen. Edwarda Pietrzyka w dniu 3 października 2007 r. (wcześniej do tego ataku przyznawały się inne szyickie ugrupowania: Kataib al-Imam al-Husajn – Brygady Imama Husajna i Kataib al-Musa al-Kazim – Bataliony Musy al-Kazima). Jednak najbardziej znaną operacją organizacji był atak na amerykańskie wojsko w Karbali w dniu 20 stycznia 2007 r. podczas którego zabity został jeden żołnierz, a czterech uprowadzono. Potem zostali oni zamordowani. Po tym wydarzeniu Amerykanie przystąpili do wzmożonych działań wymierzonych w AAH. W Bagdadzie zabity został jej dowódca Azhar al-Dulaimi, a inni działacze zostali aresztowani, w tym bracia Kais i Lais al-Khazali oraz Ali Musa Dakduk. Po tych aresztowaniach przywództwo nad ugrupowaniem objął Akram al-Kaabi. W maju 2007 r. bojownicy AAH porwali brytyjskiego eksperta IT, Petera Moore’a oraz czterech jego ochroniarzy, domagając się uwolnienia aresztowanych członków organizacji. Moore został zwolniony, ale zamordowani zostali jego ochroniarze. Kais al-Khazali został zwolniony w styczniu 2010 r., ale wcześniej więzienia opuściło ponad stu innych członków AAH, w tym Lais al-Khazali. W 2007 r. liczbę członków organizacji szacowano na ok. 3 tys. W 2008 r. wielu członków organizacji uciekło do Iranu, gdy armia iracka przejęła kontrolę nad Miastem Sadra w Bagdadzie. Spowodowało to znaczny spadek aktywności AAH w okresie od maja do lipca 2008 r. W Iranie przeszli oni przeszkolenie wojskowe i wrócili do kraju z bagażem nowego doświadczenia. W lutym porwana została Issa T. Salomi, obywatelka USA irackiego pochodzenia, która została zwolniona w następnym miesiącu, w zamian za uwolnienie czterech bojowników AAH. Ogółem zwolniono z więzień 450 członków organizacji schwytanych przez Amerykanów, w tym 250 zostało zwolnionych przez władze irackie.

W lipcu 2010 r. gen. Ray Odierno powiedział, że Iran wspiera trzy szyickie grupy ekstremistyczne w Iraku, które próbowały atakować amerykańskie bazy wojskowe. Wśród nich wymienił Asaib Ahl al-Hakk, Liwa al-Jaum al-Mawud i Kataib Hezbollah. W grudniu tego samego roku ogłoszono, że z Iranu przyjeżdżają znani dowódcy szyickich milicji, a mianowicie Abu Deraa i Mustafa asz-Szejbani, którzy wspierać będą AAH. Wymieniono przy tym przywódcę duchowego organizacji. Został nim irański wielki ajatollah Kazim al-Haeri. W 2011 r. liczba członków AAH spadła do 1 tysiąca. Po wycofaniu sił USA z Iraku w grudniu 2011 r. Kais al-Khazali ogłosił, że Stany Zjednoczone zostały pokonane i obecnie jego ugrupowanie jest gotowe rozbroić się i przystąpić do procesu pokojowego. Grupa miała otrzymywać z Iranu pomoc finansową w wysokości 5 mln USD, nie licząc uzbrojenia, natomiast do marca 2007 r. pomoc ta wahała się w granicach 750 tys. – 3 mln USD w gotówce i uzbrojeniu. Zaopatrzenie dostarczała grupa przemytnicza Abu Mustafy asz-Szejbaniego, zwana siecią Szejbaniego oraz sieć przemytnicza kierowana przez Ahmeda Sajada al-Gharawiego, byłego dowódcę Armii Mahdiego w prowincji Majsan. W sierpniu i wrześniu 2012 r. organizacja przystąpiła do akcji oplakatowywania Iraku wizerunkami przywódcy Iranu, ajatollaha Alego Chameneiego. W całym kraju rozwieszono ponad 20 tys. plakatów. Wiele osób, zastraszonych przez AAH, bało się je usunąć.

Po wybuchu wojny domowej w Syrii część bojowników AAH wzięła w niej udział. Utworzyli oni Kataib Hajdar al-Karar (Brygady Hajdara al-Karara), dowodzone przez Akrama al-Kaabiego, bazującego w Aleppo. Był on także założycielem i dowódcą Harakat Hezbollah an-Nujaba (Ruchu Partii Bożej Szlachty/Bożych Wybrańców). Początkowo grupa walczyła pod sztandarami Brygady Al-Abbasa, w skład której wchodzili szyiccy bojownicy z Syrii, Iraku i Libanu, ale rozpadła się w 2014 r. po sporze z syryjskimi szyitami, jednak wspólnie walczyli oni w obronie szyickiej świątyni Sajjidy Zainab. Wiosną 2014 r. bojownicy AAH zabili ponad 100 sunnitów w wioskach koło Bagdadu. W tym samym roku AAH wzięła udział w wyborach parlamentarnych w ramach bloku As-Sadikun. Jego spotkanie wyborcze na stadionie w Bagdadzie, z udziałem 100 tys. zwolenników, przerwane zostało wybuchem kilku bomb, które zabiły 37 osób. AAH planowała podczas tego wiecu ogłosić nazwiska swoich kandydatów. W wyborach As-Sadikun uzyskał zaledwie jedno miejsce w 328-osobowym parlamencie. Po ogłoszeniu powstania Państwa Islamskiego w końcu czerwca 2014 r. siły AAH wzrosły do 10 tys. bojowników. Była to jedna z najliczniejszych szyickich milicji wchodzących w skład Al-Haszd asz-Szaabi (Ludowej Mobilizacji), sojuszu ok. 70 różnych szyickich grup, liczących łącznie ok. 80 tys. bojowników. AAH brała udział w licznych bitwach z Państwem Islamskim w Iraku i Syrii, w tym o Bajdżi, Tikrit, Hawidżę, Kirkuk, Faludżę, Mosul, Al-Kaim i Abu Kamal. Podczas antyrządowych protestów w Basrze w końcu 2018 r. podpalonych zostało kilka lokali należących do organizacji. W październiku następnego roku bojownicy AAH otworzyli ogień do manifestantów próbujących podpalić biuro organizacji w Nasiriji. Na początku stycznia 2020 r. AAH znalazła się na liście organizacji terrorystycznych Departamentu Stanu USA, a bracia Kais i Lais al-Khazali na liście czołowych terrorystów świata.