Słowo dżihad po arabsku oznacza dosłownie „staranie się” lub „zmaganie się z czymś”. Według Koranu zmagania te mają podwójne znaczenie, a sam dżihad dzieli się na mały (asghar) i wielki (akbar). Ten drugi oznacza wewnętrzną walkę wiernych prowadzoną nieustannie z własnymi pokusami i słabościami mogącymi oddalić członków muzułmańskiej społeczności (ummy) od Allaha. Jest to więc indywidualna walka każdej osoby identyfikującej się z islamem, jako własną religią, prowadzona w celu utrzymania moralnej czystości oraz życiem blisko Boga poprzez bezwarunkowe przestrzeganie zasad zawartych w Koranie i hadisach. Choć muzułmanie na całym świecie wyraźny prym przyznają właśnie indywidualnej, wewnętrznej formie dżihadu, na Zachodzie to pojęcie kojarzone jest zazwyczaj tylko i wyłącznie z prowadzeniem tak zwanej „świętej wojny” mającej na celu nawracanie innowierców oraz podbój ziem należących do chrześcijan, czy wyznawców innych religii. Na potwierdzenie islamskiego rozumienia dżihadu tradycja muzułmańska często przekazuje słowa proroka Muhammada powracającego z bitwy: Wróciliśmy z mniejszego dżihadu do większego, trudniejszego i ważniejszego – do zmagań z siłami zła w sobie, w społeczności i we wszystkich przejawach codziennego życia. Ponadto należy nadmienić, iż prorok tolerował enklawy żydowskie i chrześcijańskie, jako Ludy Księgi, choć w porównaniu do muzułmanów ich prawa były wyraźnie ograniczone, między innymi byli zobligowani do uiszczania podatku pogłównego zwanego dżizja. Poganie byli jednak narażeni na represje i zmuszani do konwersji na islam.

Dżihad w rozumieniu terrorystów

Fundamentalistyczne grupy terrorystyczne, takie jak Al-Kaida czy Państwo Islamskie zdecydowanie nadużywają pojęcia dżihadu, dzieląc tym samym cały świat na Dar al-Islam (Dom Islamu), gdzie władzę sprawują muzułmanie oraz Dar al-Harb (Dom Wojny), gdzie przeważają wyznawcy innych religii, a zatem terytorium, na którym innowiercy powinni być nawracani na islam. Dżihad musi jednak poprzedzać fatwa dająca oficjalne przyzwolenie na wojnę, która do 1924 roku była wydawana jedynie przez kalifa, a ostatnio często bywa nadużywana przez organizacje fundamentalistyczne. Na przykład według przykład Osamy bin Ladena głównymi powodami wszczęciu wojny ze Stanami Zjednoczonymi były: okupacja Iraku, kontrola Zachodu nad arabskimi złożami ropy naftowej oraz oczywiście poparcie udzielane Izraelowi. Można więc przypuszczać, iż to właśnie częste nadużywanie pojęcia dżihad przez fundamentalistów przy okazji ataków terrorystycznych, czy gróźb kierowanych do Europy i Ameryki przyczyniło się do łączenia tego słowa na Zachodzie tylko i wyłącznie z przemocą oraz tak zwaną „świętą wojną” prowadzoną przez nieustannie żądnych podbojów muzułmanów.