9 września talibowie oskarżyli Waszyngton o naruszenie porozumień pokojowych zawartych 29 lutego 2020 r. w Dosze (Katar), utrzymując na liście terrorystów Siradżuddina Hakkaniego i Khalila ur-Rahmana Hakkaniego. Ten pierwszy jest ministrem spraw wewnętrznych w rządzie talibów, natomiast drugi ministrem ds. uchodźców, a po zdobyciu Kabulu 15 sierpnia był odpowiedzialny za bezpieczeństwo w stolicy. Siradżuddin Hakkani jest młodszym bratem Dżalaluddina Hakkaniego, zmarłego w 2018 r., a Khalil synem Dżalaluddina. Dżalaluddin Hakkani stał na czele tzw. sieci Hakkanich, która po ruchu talibów i Hizb-e Islami Gulbuddin była trzecią grupą zbrojną walczącą przeciwko wojskom zachodniej koalicji w Afganistanie. W okresie wojny przeciwko radzieckiej okupacji Dżalaluddin zasłynąłjako jeden z najpotężniejszych przywódców mudżahedinów. Jego siły były wspierane przez USA, Pakistan i ochotników z krajów arabskich, w tym Osamę bin Ladena. W uznaniu wojennych zasług był zapraszany do Waszyngtonu. Senator Charlie Wilson z Teksasu, który w latach 80. XX w. najbardziej zabiegał, o to aby Stany Zjednoczone pomagały mudżahedinom, nazwał Hakkaniego „uosobieniem dobra i zalet”. Utworzone przez niego siły jako pierwsze otrzymały amerykańskie przenośnie przeciwlotnicze zestawy rakietowe Stinger. W 1994 r. jego klan poparł talibów opanowujących coraz większe tereny Afganistanu, a po zdobyciu przez nich Kabulu we wrześniu 1996 r. przyjął tekę ministra ds. pogranicza. Po atakach z 11 września 2001 r. otrzymał od władz amerykańskich propozycję objęcia stanowiska prezydenta Afganistanu. Warunkiem było zerwanie z talibami i Osamą bin Ladenem. Hakkani odrzucił jednak tę propozycję. Ranny podczas amerykańskich bombardowań wschodniego Afganistanu wyjechał do Waziristanu Północnego w zachodnim Pakistanie, gdzie stworzył własne siły zbrojne oparte na członkach swojego klanu i sprzymierzonych rodach pasztuńskich należących do plemienia Dżadranów. Kilkakrotne odrzucał propozycje wejścia do rządu Hamida Karzaja.  Walką z wojskami NATO w Afganistanie siecią Hakkanich kierowali dwaj synowie Dżalaluddina: Nasiruddin oraz starszy, wspomniany Siradżuddin alias Khalifa, który zajmował się gromadzeniem funduszy na walkę, a następnie przejął dowództwo nad bojownikami. To właśnie oni po raz pierwszy zaczęli wykorzystywać w walce zamachowców samobójców, nieznany wcześniej w Afganistanie sposób dokonywania zamachów, a także na masową skalę dokonywali zamachów bombowych i podkładali IED na drogach.Baza operacyjna i logistyczna Hakkanich w Waziristanie Północnym przekształciła się w ośrodek rekrutacji, szkolenia i zaopatrzenia różnych ugrupowań terrorystycznych, nie wyłączając Al-Kaidy. Hakkani przejęli swego rodzaju patronat na tą dżihadystyczną międzynarodówką. W grudniu 2010 r. źródła pakistańskie poinformowały o aresztowaniu Nasiruddina Haqqaniego. Zmarł w Islamabadzie w 2013 r. Najmłodszy syn Dżalaluddina, Anas (ur. w 1994 r.), został aresztowany przez Amerykanów i uwięziony w Guantanamo. Więzienie opuścił w 2014 r. i wrócił do Afganistanu, gdzie został ponownie uwięziony. Zwolniono go w 2019 r. w ramach wymiany więźniów. Obecnie przebywa w Kabulu, gdzie zamierza promować grę w krykieta.