Wyraz „Amal” jest akronimem arabskiej nazwy Afwadż al-Mukawama al-Lubnanija (Oddziały Libańskiego Oporu) i tłumaczony jest na język polski jako słowo „nadzieja”. Zrzeszająca szyitów organizacja przekształciła się w latach 90. XX wieku w drugą, po Hezbollahu, pod względem znaczenia szyicką partię na libańskiej scenie politycznej. Organizacja powstała na początku 1975 r., aby bronić interesów ludności szyickiej, stanowiącej najbiedniejszą wspólnotę religijną Libanu.
Grupa Asbat al-Ansar działa od początku lat 90. XX wieku w libańskich obozach dla uchodźców palestyńskich. Podstawą ideologiczną jest salaficka doktryna ścisłej interpretacji Koranu i sunny oraz sprzeciw wobec jakichkolwiek rozmów pokojowych z Izraelem. Grupa została założona przez Hiszama Szrejdiego, zamordowanego w 1991 r. przez bojowników Al-Fatah Jasira Arafata
Ruch Angkatan Belia Islam Malaysia, znany bardziej pod malajskim skrótem ABIM, został utworzony w 1971 r. przez członków Persatuan Kebangsaan Pelajar Islam Malaysia (Narodowego Związku Malezyjskich Studentów Muzułmańskich) i rozwijał się głównie w środowiskach młodzieży szkół wyższych.
Nazwę organizacji można przetłumaczyć jako Zwolennicy lub Obrońcy Jedności Boga, czyli ścisłego monoteizmu w rozumieniu doktryny islamu. Jest to jedno z wielu ugrupowań, które powstało podczas wojny domowej w Syrii. Toczyły one walki z siłami reżimu Baszara al-Asada oraz wspierającymi go szyitami z Iranu i Libanu, Państwem Islamskim oraz między sobą. Tworzyły sojusze, które zrywały i występowały przeciwko sobie, by znów się zjednoczyć, często pod zmienioną nazwą. Dochodziło również do wielu podziałów wewnątrz ugrupowań. Niezwykle trudno było te wszystkie zmiany śledzić, ponieważ sytuacja była bardzo dynamiczna, a dostęp do informacji ograniczony i siłą rzeczy opóźniony.
Słowo „furkan” w języku arabskim ma kilka znaczeń. Można je tłumaczyć jako „wybawienie”, „ratunek”, „probierz”, „kryterium” czy „rozróżnienie” (dobra i zła). To ostatnie określenie odnosi się do tytułu sury nr 25 Koranu. Furkan to także jedno z określeń samego Koranu. Oznacza „oddzielenie”, co można interpretować jako jedyne słuszne objawienie zawarte w Koranie, które oddziela się od fałszywych objawień. Nazwa organizacji odnosi się prawdopodobnie do tego ostatniego znaczenia słowa „furkan”. Można ją zatem tłumaczyć jako Zwolennicy/Obrońcy Ostatecznego Objawienia.
Organizacja Ansar al-Dżihad powstała na półwyspie Synaj w 2011 r., po utracie kontroli nad tym regionem przez egipskie siły bezpieczeństwa w wyniku wybuchu 25 stycznia 2011 r. rewolucji w Egipcie.
Organizacja Ansar Allah jest związana z ruchem Husi (Huti), którego członkowie są wyznawcami zajdyzmu (odłam szyizmu). Wielu komentatorów wydarzeń w Jemenie określenie Ansar Allah traktuje jako synonim tego ruchu. Tymczasem sam ruch Husi jest starszy.
W 2011 r. nastąpiła aktywizacja organizacji rebelianckich i dżihadystycznych w rejonie południowej części Sahary i Sahelu Afryki Północnej i Zachodniej, co zbiegło się z destabilizacją sytuacji w Libii i dostępem do magazynów uzbrojenia armii libijskiej. Jedną z najgroźniejszych struktur terrorystycznych w tej części kontynentu pozostawała od 2007 r. Tanzim al-Kaida bi Bilad al-Maghrib al-Islami (Organizacja Al-Kaidy w Krajach Islamskiego Maghrebu – OAKIM).
Organizacja Obrońcy Jerozolimy, jest jedną z najaktywniejszych organizacji terrorystycznych w Egipcie od czasu obalenia prezydenta Hosniego Mubaraka w lutym 2011 r. Powstała w tym samym roku na Synaju jako odpowiedź na rewolucję w Egipcie. Powstanie na półwyspie wywołali bojownicy miejscowych plemion beduińskich.
Nazwa Ansar asz-Szaria (Zwolennicy/Obrońcy Szariatu) obejmuje grupę ok. dziesięciu organizacji działających niezależnie od siebie w Mauretanii, Maroku, Tunezji, Libii, Mali, Egipcie, Jemenie, Syrii i Pakistanie. Najstarsza z nich powstała w Jemenie w końcu lat 90. XX w. Współpracowała ona z Dżajsz al-Islamijja Aden Abjan (Islamska Armia Aden Abjan). W jej obozach szkolili się bojownicy Ansar asz-Szaria.